For years now I had been looking for the meaning of my family name. I never found it instead, I found our family website and discovered that somewhere in the land of Spain is a place named "gargantiel".
I also found out that there are a lot of "us" scattered all over the globe and some of them are as curious as I am.
The meaning of the world really bothers me because I know that Spanish surnames have meanings and some of them could be really nasty.
Tuesday, September 2, 2008
Ako si Arianne--balang araw, yayaman ako!
Gaya ng iba, may mga pangarap din ako. Marami, malaki, matayog at medyo imposible. Minsan, pinagtatawanan ako ng iba dahil sa mga pangarap ko--malayo daw sa katotohanan, kabaliwan, walang patutunguhan.
Kung maniniwala lang ako sa "sabi nila..." malamang wala talaga akong patutunguhan kasi kung pakikinggan ko ang mga tao sa paligid ko, ni isa man sa kanila walang nag-encourage sa akin na abutin ang mga pangarap ko. Madalas tinatanong nila ako kung okay lang daw ba ako, kung hindi daw ba ako high at kung anu-ano pa sa tuwing sinusibukan kung i-share sa iba ang mga pangarap ko.
Oo, siyempre pangarap kong maging mayaman. Napaka-ipokrita ko naman kung sasabihin kong hindi di ba? Gusto kong magkaroon ng maraming pera para mabili ang lahat ng pangangailangan ng pamilya ko, at siyempre yung sa akin din. Hindi naman pwede na habang buhay na lang akong bubuhayin ng mga magulang ko eh...masyado namang nakakahiya yun.
Pangarap ko din dati ang maging sundalo. Ambisiyosa kasi talaga ako. Mahilig akong mag-ambisyon ng mga bagay na alam ko naman na hindi talaga pwede. Pero siyempre, hindi ibig sabihin na hindi ako pwedeng maging sundalo e, pababayaan ko na lang ang pangarap ko di ba?
Oo nga rin pala, pangarap ko rin na maging Director ng National Bureau of Investigation. Isa kasi akong amateur na wala naman talagang kaalam-alam kung ano talaga ang ginagawa sa NBI. Yung tanging alam ko lang ay kung ano ang nakikita ko sa TV, yung mga investigations and kung anu-ano pang Hardy boys inspired na mga ideya.
Gusto ko rin sanang maging forensic pathologist. Kung tama yung pagkaka-intindi ko, sila yung mga nagpeperform ng mga autopsies di ba? Ay, hindi yata...basta sila yung sa CSI...hehehe.Gusto ko yun, cute na trabaho di ba?
Ano kaya kung maging isa akong publicist sa isang internasyonal na kompanya? Sosyal di ba? Siyempre yung pangarap ko na maging isang rocket scientist ay talagang imposible kasi hindi naman ako matalino sa mga bagay na may kinalaman sa numero. Bobo ako dun eh, kaya nag Mass Comm ako.
Pangarap ko din magtrabaho sa mga organisasyon gaya ng World WildLife Fund o kahit sa DENR na lang, basta may kinalaman sa kalikasan. Gusto ko kasing protektahan ang kalikasan at ang mga nilalang na gaya nina Chichi [yung Giant Panda na logo ng WWF].
Siyempre gusto ko din namang maging isang manunulat. Kahit hindi na sa isang kilalang newspaper basta magawa ko ang trabaho ko bilang isang journalist.
Oo, dati pingarap ko din maging assasin. Mahal yata ang bayad sa mga yun di ba? Tsaka feeling ko para akong si Xena, yung warrior princess o si Lara Croft ng Tomb Raider; maganda, sexy, astig. Kaya lang, si Aian lang ako eh--wala akong boobs, cleaveage o kahit lips na lang na gaya ng kay Angelina jolie. Booblet lang ang meron ako, at madalas pa itong laitin ng mga taong hindi man lang iniisip na hindi malaki ang dibdib ko dahil hindi din naman ako kalakihang tao. Siyempre, hindi din naman ako marunong ng martial arts o kahit humawak man lang ng baril. Ball pen lang ang alam kong hawakan, pasensya na po.
Tapos, minsan sa buhay ko ginusto ko rin ang maging isang rebelde. Wala lang, akala ko kasi astig eh. Tapos isa pa, pag naging rebelde na ako at magiging isa sa mga tinaguriang Philippines Most Wanted e matutupad na ang pangarap ko na habulin ako ng mga crush ko na ngayon ay mga pulis at sundalo na. O di ba?
Gusto ko din maging social worker at magpunta sa mga remote areas sa Pilipinas na kailangan ng tulong ko. Napansin ko nga, masyado na akong maka-masa sa mga pangarap ko; masyadong public service ang tema ng buhay ko. Bakit kaya hindi ko pinagarap maging Presidente?
At dahil nga mahilig ako sa public service at mga humanitarian causes, pinaka-pangarap ko talaga ang magtrabaho sa United Nations. Kaya nga gusto kong magkaroon ng matataas na grado at mag-aral ulit ng ibang kurso pagka-graduate ko, yung kurso na a-akma sa papasukan kong trabaho. Kahit ito na lang sa lahat ng mga pangarap ko ang matupad, magiging masaya na ako.
Hindi pa dito nagtatapos ang litanya ng aking mga pangarap. Nandito na rin lang naman ito, lulubus-lubusin ko na. Sorry na ha?
Pangarap ko kasi pagyumaman na ako ibibili ko ng eroplano yung Philippine Air Force. Yung bagong-bago na eroplano. Yung hindi pang museum. At dahil hindi pa ako mayaman ngayon, drawing na lang muna. Ay! oo, di nga rin pala ako marunong mag-drawing. Sige, picture na muna mga Brod!
Ayan! Pasensiya na po...kinuha ko lang yan sa internet.
Siyempre, gusto ko rin magpagawa ng housing project para sa mga walang bahay, tapos paaralan, tapos ospital at marami pang iba...dapat talaga pinangarap ko na lang maging presidente.Di ba?
Siyempre, pag mayaman na ako, bago ko bilhin ang eroplano ng airforce at ipagawa ng mga bahay, ospital at paaralan na yan [pati na rin yung "marami pang iba"] bibilhin ko muna ang National Bookstore, Powerbooks at Goodwill. Magpapagawa ako ng aklatan na malaking-malaki [dapat exaggerated kasi libre naman ang pangarap].
Tapos, bibili ako siyempre ng maraming-maraming chocolates! Yung lahat ng klase ng tsokolate sa mundo para masaya!
Ito ang mga pangarap ko-- matayog, malaki at medyo imposible. Pero kaya ko to kasi, ako si Arianne at balang araw yayaman ako!
Kung maniniwala lang ako sa "sabi nila..." malamang wala talaga akong patutunguhan kasi kung pakikinggan ko ang mga tao sa paligid ko, ni isa man sa kanila walang nag-encourage sa akin na abutin ang mga pangarap ko. Madalas tinatanong nila ako kung okay lang daw ba ako, kung hindi daw ba ako high at kung anu-ano pa sa tuwing sinusibukan kung i-share sa iba ang mga pangarap ko.
Oo, siyempre pangarap kong maging mayaman. Napaka-ipokrita ko naman kung sasabihin kong hindi di ba? Gusto kong magkaroon ng maraming pera para mabili ang lahat ng pangangailangan ng pamilya ko, at siyempre yung sa akin din. Hindi naman pwede na habang buhay na lang akong bubuhayin ng mga magulang ko eh...masyado namang nakakahiya yun.
Pangarap ko din dati ang maging sundalo. Ambisiyosa kasi talaga ako. Mahilig akong mag-ambisyon ng mga bagay na alam ko naman na hindi talaga pwede. Pero siyempre, hindi ibig sabihin na hindi ako pwedeng maging sundalo e, pababayaan ko na lang ang pangarap ko di ba?
Oo nga rin pala, pangarap ko rin na maging Director ng National Bureau of Investigation. Isa kasi akong amateur na wala naman talagang kaalam-alam kung ano talaga ang ginagawa sa NBI. Yung tanging alam ko lang ay kung ano ang nakikita ko sa TV, yung mga investigations and kung anu-ano pang Hardy boys inspired na mga ideya.
Gusto ko rin sanang maging forensic pathologist. Kung tama yung pagkaka-intindi ko, sila yung mga nagpeperform ng mga autopsies di ba? Ay, hindi yata...basta sila yung sa CSI...hehehe.Gusto ko yun, cute na trabaho di ba?
Ano kaya kung maging isa akong publicist sa isang internasyonal na kompanya? Sosyal di ba? Siyempre yung pangarap ko na maging isang rocket scientist ay talagang imposible kasi hindi naman ako matalino sa mga bagay na may kinalaman sa numero. Bobo ako dun eh, kaya nag Mass Comm ako.
Pangarap ko din magtrabaho sa mga organisasyon gaya ng World WildLife Fund o kahit sa DENR na lang, basta may kinalaman sa kalikasan. Gusto ko kasing protektahan ang kalikasan at ang mga nilalang na gaya nina Chichi [yung Giant Panda na logo ng WWF].
Siyempre gusto ko din namang maging isang manunulat. Kahit hindi na sa isang kilalang newspaper basta magawa ko ang trabaho ko bilang isang journalist.
Oo, dati pingarap ko din maging assasin. Mahal yata ang bayad sa mga yun di ba? Tsaka feeling ko para akong si Xena, yung warrior princess o si Lara Croft ng Tomb Raider; maganda, sexy, astig. Kaya lang, si Aian lang ako eh--wala akong boobs, cleaveage o kahit lips na lang na gaya ng kay Angelina jolie. Booblet lang ang meron ako, at madalas pa itong laitin ng mga taong hindi man lang iniisip na hindi malaki ang dibdib ko dahil hindi din naman ako kalakihang tao. Siyempre, hindi din naman ako marunong ng martial arts o kahit humawak man lang ng baril. Ball pen lang ang alam kong hawakan, pasensya na po.
Tapos, minsan sa buhay ko ginusto ko rin ang maging isang rebelde. Wala lang, akala ko kasi astig eh. Tapos isa pa, pag naging rebelde na ako at magiging isa sa mga tinaguriang Philippines Most Wanted e matutupad na ang pangarap ko na habulin ako ng mga crush ko na ngayon ay mga pulis at sundalo na. O di ba?
Gusto ko din maging social worker at magpunta sa mga remote areas sa Pilipinas na kailangan ng tulong ko. Napansin ko nga, masyado na akong maka-masa sa mga pangarap ko; masyadong public service ang tema ng buhay ko. Bakit kaya hindi ko pinagarap maging Presidente?
At dahil nga mahilig ako sa public service at mga humanitarian causes, pinaka-pangarap ko talaga ang magtrabaho sa United Nations. Kaya nga gusto kong magkaroon ng matataas na grado at mag-aral ulit ng ibang kurso pagka-graduate ko, yung kurso na a-akma sa papasukan kong trabaho. Kahit ito na lang sa lahat ng mga pangarap ko ang matupad, magiging masaya na ako.
Hindi pa dito nagtatapos ang litanya ng aking mga pangarap. Nandito na rin lang naman ito, lulubus-lubusin ko na. Sorry na ha?
Pangarap ko kasi pagyumaman na ako ibibili ko ng eroplano yung Philippine Air Force. Yung bagong-bago na eroplano. Yung hindi pang museum. At dahil hindi pa ako mayaman ngayon, drawing na lang muna. Ay! oo, di nga rin pala ako marunong mag-drawing. Sige, picture na muna mga Brod!
Ayan! Pasensiya na po...kinuha ko lang yan sa internet.
Siyempre, gusto ko rin magpagawa ng housing project para sa mga walang bahay, tapos paaralan, tapos ospital at marami pang iba...dapat talaga pinangarap ko na lang maging presidente.Di ba?
Siyempre, pag mayaman na ako, bago ko bilhin ang eroplano ng airforce at ipagawa ng mga bahay, ospital at paaralan na yan [pati na rin yung "marami pang iba"] bibilhin ko muna ang National Bookstore, Powerbooks at Goodwill. Magpapagawa ako ng aklatan na malaking-malaki [dapat exaggerated kasi libre naman ang pangarap].
Tapos, bibili ako siyempre ng maraming-maraming chocolates! Yung lahat ng klase ng tsokolate sa mundo para masaya!
Ito ang mga pangarap ko-- matayog, malaki at medyo imposible. Pero kaya ko to kasi, ako si Arianne at balang araw yayaman ako!
Unlinked
A teardrop,
A sigh of regret,
A simple goodbye
The delicate chain has been broken,
Now I have to let you go.
I am burying your memory,
With the past that we shared
I dug so deep so it wouldn’t be unearthed
And break my heart again.
When love is lost,
It can always be recovered.
But when friendship is gone,
It is gone forever.
The special bond that we used to share
Has long been forgotten,
Gone were the days when we used to care for each other
Our past is now a history,
frozen in tiny photographs.
No more sounds of laughter,
No more traces of tears.
All that remained of our friendship is a tiny canvass,
A bitter reminder of what used to be.
Our smiling faces plastered in tiny snapshots,
Our laughters, echoes of yesterday
Yesterday seemed so long ago,
The shattering of the chains seemed distant and dreamlike,
Only the resounding pain makes it real.
My heart shattered in every single blow,
My teardrops fell as our special bond slowly let go,
I couldn’t stop you if you wanted so much to go,
I only wished that you had been gentle
When you finally closed that door
Now, I could only bade you goodbye
As my broken spirit slowly heals.
A sigh of regret,
A simple goodbye
The delicate chain has been broken,
Now I have to let you go.
I am burying your memory,
With the past that we shared
I dug so deep so it wouldn’t be unearthed
And break my heart again.
When love is lost,
It can always be recovered.
But when friendship is gone,
It is gone forever.
The special bond that we used to share
Has long been forgotten,
Gone were the days when we used to care for each other
Our past is now a history,
frozen in tiny photographs.
No more sounds of laughter,
No more traces of tears.
All that remained of our friendship is a tiny canvass,
A bitter reminder of what used to be.
Our smiling faces plastered in tiny snapshots,
Our laughters, echoes of yesterday
Yesterday seemed so long ago,
The shattering of the chains seemed distant and dreamlike,
Only the resounding pain makes it real.
My heart shattered in every single blow,
My teardrops fell as our special bond slowly let go,
I couldn’t stop you if you wanted so much to go,
I only wished that you had been gentle
When you finally closed that door
Now, I could only bade you goodbye
As my broken spirit slowly heals.
Ang Paka sa Sapa
Isa ka adlaw,
May isa ka paka nga naligo sa suba,
Nagsalom-salom nga daw isa ka isda,
Kay kuno may gina-pangita.
Ang amo nga paka
Ambisyosa kag ilusyonada.
Una, siling niya isa siya ka sirena
May matam-is nga tingog
Kag lawas nga makawiwili.
Nagkadto siya sa sapa
Nagsalom kag nagsalom
Halin sa aga asta nag gabi-e
Tungod sa iya nga pagpati.
Sang siya nakapoy na,
Nagbutwa kag nag takas siya.
Kag nagsiling,
“indi gid man ko sirena…”
Nagpungko siya sa dako nga bato
Kag naglantaw sa naga agas nga tubig,
Sang gulpi lang may nadumduman siya
“Insakto! Indi ako sirena,
Kay ako isa ka prinsesa!”
Gilantaw niya ang iya hulagway sa tubig,
Nagyuhom-yuhom siya,
Gidayaw ang iya kaugalingon
Sa pagpati nga siya isa ka princesa,
Kag sa tanan nga paka
Siya ang pinaka-gwapa.
Sa mga inadlaw nga nag-agi
Ang gamay nga paka
Padayon sa pagpati
Nga siya princesa
Nga gisumpa nga mangin paka sa gamay nga sapa
Sa iya nga paglibot-libot
Sa gamay nga sapa
Wala siya nakontento sa iya nga mga nakita
“Kalaw-ay dire,
Indi bagay para sa isa ka princesa
Nga gibugayan sang ka-gwapa
Sang langit kag duta”
Siya nagpanglugayawan
Kag nakakita sang mga lugar nga wala pa niya makadtuan,
Mga butang nga wala pa makit-an,
Kag mga buluhaton nga wala pa ma-testingan.
Sa kalayo sang iya naabtan,
Siya wala nanamian,
Ga-isahanon siya nga gapanglakaton
Sa lugar nga wala siya sang abyan o nahibal-an
Iya nadumduman ang iya gamay nga sapa,
Ang matinlo nga tubig
Nga iya ginapaliguan kag ginahampangan,
Malapad nga mga dahon
nga iya gina-pasilungan
sa kada mag-ulan.
Sa iya nga pagpadayon
Siya nakakita
Sang gamay nga sapa
Nagpundo siya kag naglantaw
Sa iya hulagway sa tubig nga matin-aw
Ang iya nga luha nagtulo
Kag siya nagsiling
“Sa akon nga pagpanglakaton
Akon na nahibal-an
indi ako sirena,
O isa ka maanyag nga princesa.
Ako isa lamang ka gamay nga paka
Nga indi makuntento
Sa akon gamay nga sapa.
Sa akon pagka ambisyosa,
Akon naaguman,
Mga bagay nga wala nahunahuna-an,
Nakadtu-an, mga lugar nga ginadamgo ko lang
Madamo ako sang nakita
Apang wala ang akon matuod nga ginapangita
Ako wala naghunahuna
Sa kanami sang akon gamay nga sapa
Nga tungod sa akon mga handom
Akon gitalikdan kag karon pagabalikon”
Kag sato dayon nga adlaw,
Ang gamay nga paka
Nagbalik sa iya gamay nga sapa
Kung sa diin siya malipayon
Bisan siya wala sang bilidhon.
*pampagulo lang...August 30, 2008.
May isa ka paka nga naligo sa suba,
Nagsalom-salom nga daw isa ka isda,
Kay kuno may gina-pangita.
Ang amo nga paka
Ambisyosa kag ilusyonada.
Una, siling niya isa siya ka sirena
May matam-is nga tingog
Kag lawas nga makawiwili.
Nagkadto siya sa sapa
Nagsalom kag nagsalom
Halin sa aga asta nag gabi-e
Tungod sa iya nga pagpati.
Sang siya nakapoy na,
Nagbutwa kag nag takas siya.
Kag nagsiling,
“indi gid man ko sirena…”
Nagpungko siya sa dako nga bato
Kag naglantaw sa naga agas nga tubig,
Sang gulpi lang may nadumduman siya
“Insakto! Indi ako sirena,
Kay ako isa ka prinsesa!”
Gilantaw niya ang iya hulagway sa tubig,
Nagyuhom-yuhom siya,
Gidayaw ang iya kaugalingon
Sa pagpati nga siya isa ka princesa,
Kag sa tanan nga paka
Siya ang pinaka-gwapa.
Sa mga inadlaw nga nag-agi
Ang gamay nga paka
Padayon sa pagpati
Nga siya princesa
Nga gisumpa nga mangin paka sa gamay nga sapa
Sa iya nga paglibot-libot
Sa gamay nga sapa
Wala siya nakontento sa iya nga mga nakita
“Kalaw-ay dire,
Indi bagay para sa isa ka princesa
Nga gibugayan sang ka-gwapa
Sang langit kag duta”
Siya nagpanglugayawan
Kag nakakita sang mga lugar nga wala pa niya makadtuan,
Mga butang nga wala pa makit-an,
Kag mga buluhaton nga wala pa ma-testingan.
Sa kalayo sang iya naabtan,
Siya wala nanamian,
Ga-isahanon siya nga gapanglakaton
Sa lugar nga wala siya sang abyan o nahibal-an
Iya nadumduman ang iya gamay nga sapa,
Ang matinlo nga tubig
Nga iya ginapaliguan kag ginahampangan,
Malapad nga mga dahon
nga iya gina-pasilungan
sa kada mag-ulan.
Sa iya nga pagpadayon
Siya nakakita
Sang gamay nga sapa
Nagpundo siya kag naglantaw
Sa iya hulagway sa tubig nga matin-aw
Ang iya nga luha nagtulo
Kag siya nagsiling
“Sa akon nga pagpanglakaton
Akon na nahibal-an
indi ako sirena,
O isa ka maanyag nga princesa.
Ako isa lamang ka gamay nga paka
Nga indi makuntento
Sa akon gamay nga sapa.
Sa akon pagka ambisyosa,
Akon naaguman,
Mga bagay nga wala nahunahuna-an,
Nakadtu-an, mga lugar nga ginadamgo ko lang
Madamo ako sang nakita
Apang wala ang akon matuod nga ginapangita
Ako wala naghunahuna
Sa kanami sang akon gamay nga sapa
Nga tungod sa akon mga handom
Akon gitalikdan kag karon pagabalikon”
Kag sato dayon nga adlaw,
Ang gamay nga paka
Nagbalik sa iya gamay nga sapa
Kung sa diin siya malipayon
Bisan siya wala sang bilidhon.
*pampagulo lang...August 30, 2008.
Subscribe to:
Posts (Atom)
See Relates Post:
